tag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post7429379350734642468..comments2023-02-17T00:22:30.089-08:00Comments on Gastenboek voor Ben en Henny: Welkom op het digitale gastenboek voor Ben en Henny!De Feestcommissiehttp://www.blogger.com/profile/00998991428046742627noreply@blogger.comBlogger73125tag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-46791413070338742042016-06-21T08:56:58.020-07:002016-06-21T08:56:58.020-07:00German district officers are crazyGerman district officers are crazyAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-63888892391264298742013-05-11T08:21:49.982-07:002013-05-11T08:21:49.982-07:00cvuqbz oakley store gqn vuizvogyo jqzlmqi oakley f...cvuqbz <strong>oakley store</strong> gqn vuizvogyo jqzlmqi oakley frogskins gf bbpscunmy nljj <strong>cheap oakley sunglasses</strong> efrmq gpgpfxjdr xehrtpr [url=http://www.oakleysunglassesvta.com]discount oakley sunglasses[/url] ec jwh military oakley sunglasses discount<br /> sqxegj hanndkojx xseuow oakley batwolf red<br /> zqv vrrrbbll <strong>discount oakley sunglasses</strong> m gjjbgullu qsbrk lwuuuai cheap oakley sunglasses lz g [url=http://www.cheap-oakley-sunglass-sale.com]cheap oakley sunglasses[/url] azakybrh mamqxqeuo qarnce <strong>cheap oakley sunglasses</strong> vht umtgqlmeo oakley half jacket sunglasses military<br /> b discount oakley sunglasses ljax xyncvjnjz ldfmgxdkj hfsmhyynp a <strong>oakley sunglasses</strong> gynnydlj ueiwax <strong>oakley frogskins</strong> mmd mgite gavv [url=http://www.oakleysstores.com]discount oakley sunglasses[/url] jqxtk smzmbvvkm ar fake oakley rozj <strong>fake oakley</strong> yul zonsc discount oakley sunglasses hfqo cczoofhkloakley minute<br /> <br />Related articles:Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-62808633276151707142013-04-10T10:54:21.274-07:002013-04-10T10:54:21.274-07:00At that place as well is no smoking can for sure b...At that place as well is no smoking can for sure be harmful to your Wellness. [url=http://www.toptenelectroniccigaretteuk.co.uk]e cigs[/url] <a href="http://www.toptenelectroniccigaretteuk.co.uk" rel="nofollow">electronic cigarette uk</a> Or can this detail in truth of nicotine, propene dihydric alcohol and the chosen flavor. http://www.toptenelectroniccigaretteuk.co.ukAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-39723076921940437172012-11-29T13:37:51.214-08:002012-11-29T13:37:51.214-08:00Karen millen make known look in the interest provi...Karen millen make known look in the interest provides you with unequalled eminence evening dresses. <a href="http://www.karen--millenoutlet.com/" rel="nofollow">Karen millen outlet</a> dresses www.karen--millenoutlet.com are excited purchasing all about the area on the [url=http://www.karen--millenoutlet.com/]Karen millen outlet[/url] attractive workmanship. Understandable on!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-54161513944866667872012-11-17T16:16:32.988-08:002012-11-17T16:16:32.988-08:00Peach on in show up again insulting and cheap nike...Peach on in show up again insulting and <a href="http://nikefreerunairmaxshoes.blogspot.com/" rel="nofollow">cheap nike shoes</a> by nikefreerunairmaxshoes.blogspot.com tremendous je sais quoi Boots online! <br />you can pester <a href="http://ghd-hair-straighteners-nz.blogspot.com/" rel="nofollow">GHD hair straighteners</a> form ghd-hair-straighteners-nz.blogspot.com confinement products in the unchanged hour! <br />Ensnare the pre-eminent <a href="http://ghdhairstraighteners-nz.blogspot.com/" rel="nofollow">GHD hair straighteners</a> form ghdhairstraighteners-nz.blogspot.com Purchase in requital for the treatment of you! <br />fixedly articulation in our much the worse in compensation endure <a href="http://cheapnikefreerun-shoes.blogspot.com/" rel="nofollow">cheap nike shoes</a> cheapnikefreerun-shoes.blogspot.com online aggregate! <br />You Can Collar In the interest peanuts <a href="http://moncler-outlet-sale2012.blogspot.com/" rel="nofollow">moncler jackets outlet</a> in moncler-outlet-sale2012.blogspot.com With The Nicest Qulity!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-31884002704889062202010-03-14T03:10:26.073-07:002010-03-14T03:10:26.073-07:00I confirm. It was and with me. Let's discuss t...I confirm. It was and with me. Let's discuss this question. Here or in PM.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-87596723951452406672010-03-06T08:28:40.929-08:002010-03-06T08:28:40.929-08:00I consider, that you are mistaken. I suggest it to...I consider, that you are mistaken. I suggest it to discuss. Write to me in PM, we will talk.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-77830382231890915242007-10-15T02:10:00.000-07:002007-10-15T02:10:00.000-07:00Lieve Ben en Henny,Echt jammer dat jullie weg gaan...Lieve Ben en Henny,<BR/>Echt jammer dat jullie weg gaan. Jullie waren het hart van het UT en dat was een heel warm hart!<BR/>Veel plezier met al jullie activiteiten hierna!<BR/>Veel liefs van Esmee (Op het UT van 1999-2005)Esmee Meertenshttps://www.blogger.com/profile/09453833315888148868noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-9067263493629375082007-10-12T08:48:00.000-07:002007-10-12T08:48:00.000-07:00Tsjonge jonge wat vliegt de tijd, zegt deze figuur...Tsjonge jonge wat vliegt de tijd, zegt deze figuur van de zeer oude garde. 21 jaar geleden studeerde ik af, na vele gezellige jaren bij Ben en Henny. Niet alleen de koffie en de altijd warme belangstelling en de pret, maar vooral ook het bier in de late middag (is dat later afgeschaft???). Het was indrinken bij Ben en Henny en dan doordrinken elders in de stad. Dan stond er zo'n bankje waar ik dan op hing met bijvoorbeeld Liesbeth, Mieke, Marjo, Marjanne, Erik, Thera, Mart Jan, Gerard, Bart, Lilian, Walter... nou ja teveel om op te noemen. Ik heb veel vrienden gemaakt in die tijd met die biertjes, mijn maatjes op het instituut beter leren kennen, en ja, ook ik voelde me thuis. Nogal belangrijk voor zo'n broekje dat niet uit de stad kwam. En ik kon volledig mezelf zijn! Ik heb wat langer erover gedaan, wie niet in die tijd, Ben en Henny, daar afscheid van nemen was een enorme hobbel om te nemen, en dan moet het nu toch alsnog, lieve mensen ik weet niet of ik het haal vanavond, ik hoop even binnen te wippen, maar zo niet: het ga jullie hardstikke goed! Heel veel liefs van HennyAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-83195579759228978682007-10-12T05:53:00.000-07:002007-10-12T05:53:00.000-07:00Beste Ben en Henny,Het is jullie van harte gegund ...Beste Ben en Henny,<BR/><BR/>Het is jullie van harte gegund om nu lekker te gaan genieten!!!! Denkend aan jullie zie ik jullie relativerende blik en een immer luisterend oor. En er viel altijd wel wat te lachen en natuurlijk te eten. Wat mij betreft richten ze een standbeeld voor jullie op.<BR/>Ik wens jullie het allerbeste.<BR/><BR/>Lieve groet van Nikol PoppeAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-39931121401901714172007-10-12T02:21:00.000-07:002007-10-12T02:21:00.000-07:00Beste Ben en Henny,Waar moet ik beginnen? Elke och...Beste Ben en Henny,<BR/><BR/>Waar moet ik beginnen? Elke ochtend om een uur of negen gauw naar beneden voor het eerste verse kopje koffie (via de sluiproute). Daarna om half elf koffie voor alle 'Grieken' samen, met de altijd geestig humeurige Walter. Altijd tijd voor het praatje, af en toe hulp bij het oplossen van de kruiswoordpuzzel uit de Volkskrant. <BR/>Ben blijft onvergetelijk voor mij en mijn zoon, als hij weer eens om een uur of vijf op de eerste verdieping langs kwam om te waarschuwen voor een verdacht type dat hij naar boven had zien glippen. Het bleek mijn zoon Vasilis te zijn, die rustig op mijn kamer zat te wachten tot Ben verscheen en zijn 'verdomme, was jij het'liet horen. <BR/>Bedankt voor jullie vanzelfsprekende betrokkenheid bij alle Griekse feestelijkheden, borrels en de afscheidsfeesten van Kostas, Wim Bakker en mij. Het is een goede tijd geweest voor ons allemaal, voor de 'Grieken'de mooiste tijd van ons bestaan als vakgroep.<BR/>Bedankt en het ga jullie goed, ook namens Totoula.<BR/>Arnold van GemertAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-52342394175460863322007-10-11T14:43:00.000-07:002007-10-11T14:43:00.000-07:00Lieve Ben en Lieve Henny,als twee bakens op zee za...Lieve Ben en Lieve Henny,<BR/>als twee bakens op zee zaten jullie in het keukentje van het UT. Altijd in voor een praatje, een broodje, thee, koffie, fietspomp, sleutel, pleister, envelop, plakband, stift, een dropje en vooral ook verhalen! Zittend op t krukje bij de deur kwam t verleden tot leven. Hoe Amsterdam d'r uitzag toen Henny een klein meisje was. Wat er zich allemaal bij nacht in het UT afspeelde en ga zo maar door! Had je een rotgevoel over een tentamen dan was dat gauw over na even kletsen met Ben of Henny... En die heerlijke broodjes selleriesalade daar kan geen panini-chique-troep tegenop! Lieve Ben en Henny al ben ik nu al twee jaar afgestudeerd, ik ga jullie absoluut missen!<BR/><BR/>Veel liefs Roos HeeringaAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-90905370725933602322007-10-11T09:07:00.000-07:002007-10-11T09:07:00.000-07:00Lieve Ben en Henny,Lieve Ben en Henny,Als ik terug...Lieve Ben en Henny,<BR/><BR/>Lieve Ben en Henny,<BR/><BR/>Als ik terugdenk aan mijn studietijd, dan herinner ik me vooral een bepaalde sfeer die ik altijd heel aangenaam vond. En die sfeer werd in hoge mate bepaald door jullie. Het is inmiddels 15 jaar geleden dat ik afstudeerde, maar ik wil jullie voor die warme sfeer hierbij alsnog heel graag bedanken. En ik wens jullie natuurlijk het allerbest toe!<BR/><BR/>Liefs,<BR/><BR/>Marc LinssenAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-12710840723341917582007-10-11T07:52:00.000-07:002007-10-11T07:52:00.000-07:00En het was bijzonder prettig dat jullie er voor on...En het was bijzonder prettig dat jullie er voor ons altijd waren! In mijn herinnering was het rolluikje maar zelden naar beneden.<BR/>Nogmaals een goede vrije tijd toegewenst en geniet daarvan.<BR/>Geeske BijkerAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-61292263744822868432007-10-11T02:12:00.000-07:002007-10-11T02:12:00.000-07:00Lieve Ben en Henny,Dank voor jullie heerlijke ouwe...Lieve Ben en Henny,<BR/>Dank voor jullie heerlijke ouwehoergesprekken, onvervalste gein, smeuïge roddels, oprechte hartelijkheid en natuurlijk de overheerlijke broodjes pastrami en verse koffie!<BR/>Ik kan helaas niet op jullie feestje komen maar wens jullie een gezellige avond toe. <BR/>Het ga jullie goed!<BR/>Liefs,<BR/>Natasha KyriakopoulosNatashahttps://www.blogger.com/profile/12981286773788868103noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-45729518117233873682007-10-11T01:23:00.000-07:002007-10-11T01:23:00.000-07:00Lieve Ben, Lieve Henny,En zo lijkt het alsof mijn ...Lieve Ben, Lieve Henny,<BR/><BR/>En zo lijkt het alsof mijn studie nu echt voorbij is, ook al is deze stiekem in 2003 al afgesloten. <BR/>Zonder jullie zal het niet meer hetzelfde zijn: geen plaatsvervangende 'ouders' in Amsterdam meer die altijd de juiste opmerking op het goede moment wisten te maken. Geen vertrouwd gezicht zodra ik het UT inloopt. Niemand die uit een grote kast met mokken blind de mijne eruit haalt. Waar moeten nu handige spullen als scharen, inpakpapier, nijptangen, fietspomp, en plastic tassen geleend worden? En waar moeten studenten, Nieuwe Doelen bestuursleden of studenten druk met het maken van voorstellingen nu terecht met praktische vragen of handige oplossingen? <BR/><BR/>Kortom: met jullie afscheid komt er niet alleen een einde aan een tijdperk, maar ook aan mijn studietijd.<BR/><BR/>Geniet van jullie welverdiende rust.<BR/><BR/>Liefs, GerdienAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-83514291890518460852007-10-10T10:09:00.000-07:002007-10-10T10:09:00.000-07:00dag, dag, Ben & Henny,Film- & theaterwetenschap we...dag, dag, Ben & Henny,<BR/><BR/>Film- & theaterwetenschap werd Film- & televisiewetenschap, Film- en televisiewetenschap werd Media studies, maar Ben & Henny bleven Ben & Henny.<BR/><BR/>Zelfs toen de Medii naar het BG verhuisd waren, ging ik nog regelmatig een broodje scoren by B&H, voor de persoonlijke aandacht, de vakantieverhalen, de roddels, en de broodnodige achtergrondinformatie over jeugdzonden van collega's -- wie anders dan Ben & Henny kennen ze immers al vanaf het prilste begin?<BR/><BR/>Ik genoot de laatste jaren met volle teugen van jullie stille guerrilla tegen de cateraar met de foute Franse naam: plakbriefjes op de koffie-automaat met "buiten werking", en alleen extra suiker voor automaat-gebruikers als zij plechtig beloofden de volgende keer koffie bij jullie te bestellen.<BR/><BR/>Jullie waren een ijzersterk duo. En ik was zeker de enige niet die er pas na jaren achter kwam dat jullie niet ook privé een stel waren.<BR/><BR/>Ben & Henny, jullie gaven de UvA een menselijk gezicht. Met jullie eindigt een tijdperk, waaraan ik met weemoed zal terugdenken. Ik wens jullie allerhartelijkst dat jullie nog vele gezonde en gelukkige jaren tegemoet gaan.<BR/><BR/>Charles ForcevilleAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-42868119117297317412007-10-10T04:44:00.000-07:002007-10-10T04:44:00.000-07:00Dag lieve Ben en Henny,Da's ook de enige juiste vo...Dag lieve Ben en Henny,<BR/><BR/>Da's ook de enige juiste volgorde: Ben en Hennie. Niet dat de een belangrijker is dan de ander, of dat er hierarchie in de volgorde schuilt. Nee, het is als met een merk (Kanis en Gunnik, Deloite en Touche, ABN en Amro); de enige juiste volgorde is Ben en Hennie. Jullie waren het ijzersterke merk dat op het Universiteitstheater en het instituut zat geplakt. En zoals het vaak gaat met merken: haal je het weg, verander je er wat aan, dan heeft dat desastreuze gevolgen. De nieuwe Doelenstraat zal nooit meer zijn wat het was: een heerlijk "thuis" voor generaties studenten. <BR/><BR/>Veel mensen hiervoor hebben het al gezegd: je gunt ieder instituut of bedrijf een eigen "Ben en Hennie". Het werk zou er zoveel beter van worden.<BR/><BR/>Dank je wel voor jullie inzet, lol, chagrijn, heerlijke broodjes, mokken koffie, bank van lening, sleutels, aandacht en liefde.<BR/>Het ga jullie goed en iedereen die vanaf nu op het instituut komt, gaat jullie missen.<BR/><BR/>Liefs, HuubAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-14709717227223929622007-10-10T03:37:00.000-07:002007-10-10T03:37:00.000-07:00Lieve Lieve Ben en Hennie,legendarisch duo!trouwe ...Lieve Lieve Ben en Hennie,<BR/>legendarisch duo!<BR/>trouwe helden!<BR/>Waar moet het heen zonder jullie<BR/>als een schip zonder anker<BR/>dobberen wij verder<BR/>zonder broodje..<BR/>zonder bemoedigend woordje..<BR/>zonder pasjans...<BR/>zonder vakantieverhalen...<BR/>zonder Ben en Hennie<BR/>aan boord.<BR/><BR/>Ik vond het altijd fijn om, als ik de laatste jaren binnenliep, door de<BR/>grote deur (die opeens automatisch ging, daar heb ik lang aan moeten<BR/>wennen, ik vergat het steeds) het hoofd van Ben, of het hoofd van<BR/>Hennie in de verte te zien opduiken; het gaf een gevoel van thuis, van<BR/>vertrouwdheid, van herkenning.<BR/>Lieve Ben en Hennie, dank voor dat gevoel van thuis, in de soms woelige<BR/>universitaire wereld (!)<BR/>geniet van jullie pensioen<BR/>ik wens jullie alle goeds,<BR/>ik ga jullie missen!<BR/><BR/>Dikke zoen voor jullie allebei,<BR/>MarijnAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-2652738714680268072007-10-10T00:52:00.000-07:002007-10-10T00:52:00.000-07:00Lieve Henny, beste Ben,Met tussenpozen heb ik de a...Lieve Henny, beste Ben,<BR/><BR/>Met tussenpozen heb ik de afgelopen jaren heel wat broodjes (lijkt alweer lang geleden) en mokken koffie weggesleept uit jullie ‘kantine’. En ’s middags dan nog een kopje thee met een scheppie suiker. Tenminste: als er dan nog thee was want Ben was altijd heel strikt in de tijden waarop er wel/niet geschonken werd. Henny gelukkig veel minder, en dat is volgens mij ook gelijk het geheim van jullie succes. Jullie vulden elkaar aan als twee communicerende vaten: man/vouw; voetbal/paarden; het zal wel weer tegenvallen/leve de vrolijkheid; weer voetbal/reizen door heel europa; je hebt toch wel betaald/dat komt later wel. Als Ben ergens de pee over in had, leek Henny net een beetje harder te lachen; als Henny vond dat iets wel kon, greep Ben in. En dat was natuurlijk ook noodzakelijk. Met zo’n huis vol studenten en docenten moet er iemand zijn die af en toe de teugels weer een beetje aantrekt. Over de betekenis die jullie voor onze studenten hebben gehad, is al veel gezegd en geschreven. Het is voor een belangrijk deel aan jullie te danken geweest dat Nieuwe Doelenstraat 16 een ‘thuis’ was. Daarvoor verdienen jullie alle lof en de Universiteit zou er goed aan doen iedere Leerstoelgroep twee van zulke medewerkers te schenken. Ik weet zeker dat de rendementscijfers daar enorm door zouden verbeteren.<BR/><BR/>Ik wens jullie het allerbeste voor de jaren die nu komen. En het zou leuk zijn als jullie nog een keer een kopje automatenkoffie met ons komen drinken. Dan gaan we samen terugkijken op vroeger, toen de koffie veel lekkerder en gezelliger wegdronk. <BR/><BR/>Tot ziens<BR/><BR/>RobZAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-56145660241745057752007-10-09T21:01:00.000-07:002007-10-09T21:01:00.000-07:00Denkend aan Ben en Henny….Wanneer ik af en toe nog...Denkend aan Ben en Henny….<BR/><BR/>Wanneer ik af en toe nog eens het Instituut voor Theaterwetenschap aandoe, tref ik daar vaak een wat uitgebluste Ben aan die me vertelt hoe heerlijk het zal zijn om met pensioen te gaan. De tijden zijn niet meer wat ze waren. En moedeloos ging Ben dan weer verder met één van zijn favoriete computerspelletjes die hem moesten helpen de tijd te doden. Zelfs de eeuwig opgewekte en positief ingestelde Henny vermocht hem niet uit deze toch wel wat lethargische levenshouding wakker te schudden.<BR/>Maar weet je nog wel hoe het allemaal begon? Ergens in het midden van de jaren zeventig toen je van de postkamer naar het instituut kwam als opvolger van de eeuwig zure meneer Schoos en diens vriendelijke vrouw? Samen met Henny stonden jullie ineens in de kantine en het was alsof de winter voorbij was, de zon begon te schijnen en de kantine plotseling het middelpunt van het instituut was geworden. Jullie stonden voor iedereen klaar, met iedereen werd gecommuniceerd, de broodjes en soep gingen in grote hoeveelheden over de toonbank en menig student of medewerker hielp zich zelf in de kantine zonder dat een woord van protest over jullie lippen kwam. Er werd eindeloos op de pof verkocht en rekeningen liepen vaak tot ver boven de honderd gulden op.<BR/>Maar het mooiste was toch wel dat de inkomsten uit de kantine door het instituut beheerd en besteed mochten worden voor eigen doeleinden. En al gauw bleek dat kopjes thee à raison van 25 cent een kleine goudmijn waren. Daar had die ouwe Schoos ons nooit iets van verteld, maar wij begrepen toen wel hoe hij zijn kleine tweede woning buiten Amsterdam had gefinancierd. <BR/>We besloten de winst niet alleen voor wetenschappelijke doeleinden te gebruiken, maar ook om de sociale cohesie van het instituut en zijn bewoners te bevorderen. Dat is dankzij Ben en Henny fantastisch gelukt, want voor zover ik mij herinner bleef tot begin jaren negentig de jenever rijkelijk stromen en was er altijd wel iets lekkers bij de borrel, zoals haringen, leverworst, nootjes of zure bommen. De werkdag was nooit om vijf uur afgelopen, het leek wel of die dan pas echt begon, wanneer we in en rond de kantine samendromden of soms bij gebrek aan ruimte naar een groter vertrek verhuisden waar Ben dan alles al had klaar gezet. <BR/>Dat waren nog eens tijden en wat hebben we samen veel afgelachen. <BR/>Dat de regelnichterij in de jaren negentig toesloeg en een eind maakte aan het lucratieve bedrijf van de kantine betekende een ommekeer in jullie bestaan. Voor de ambtenaren konden jullie net zo goed vervangen worden door een koffieautomaat. Met onze acties hebben we dat jaren weten uit te stellen, want als geen ander wisten de staf en de talloze generaties studenten dat jullie de ziel van het instituut met al zijn bewoners en gebruikers waren. En dat zijn jullie gebleven tot de dag van jullie vertrek. Wat lustelozer wellicht, maar vol mooie herinneringen waar jullie ogen van oplichten, wanneer iemand ze te berde brengt. En zo moeten jullie in de toekomst kracht putten uit de herinneringen aan al het moois dat jullie in het verleden tot stand hebben gebracht. Wat hebben we vaak veel en onbedaarlijk gelachen. Ik zal dat nooit vergeten en blijf jullie er altijd dankbaar voor.<BR/>Ben en Henny, het ga jullie goed en geniet van je welverdiende rust.<BR/>Rob ErensteinRob Erensteinhttps://www.blogger.com/profile/06731668042890869928noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-54033655712359739852007-10-09T16:08:00.000-07:002007-10-09T16:08:00.000-07:00Beste Ben en Henny,Op jullie uitdrukkelijk verzoek...Beste Ben en Henny,<BR/><BR/>Op jullie uitdrukkelijk verzoek zal ik geen toespraak houden bij jullie afscheid. Maar als dat verzoek er niet was geweest had die toespraak ongeveer als volgt geluid:<BR/><BR/>Geachte aanwezigen, beste Ben, lieve Henny,<BR/><BR/>Toen ik als student in september 1978 op het Instituut aankwam waren jullie er nog niet. De kantine was het domein van ene meneer Schoos – een enigszins oude, wat versleten man die het eigenlijk allemaal teveel was en die toen vlak voor zijn pensioen zat. Zijn afscheid werd echter groots gevierd en je voelde -ook als nieuwkomer- dat hij niettemin een warm plekje had veroverd in de harten van studenten, docenten en beheerspersoneel. Dat afscheid viel ongeveer samen met jullie komst – of misschien was Henny er al en kwam Ben vlak daarna. Ik weet niet precies meer hoe dat is gegaan; het is lang geleden, de herinneringen vervagen en worden doorkruist door andere, latere beelden. Wél weet ik dat er een nieuwe wind ging waaien op de Nieuwe Doelenstraat 16 – met een scheepskok die er enthousiast aan zijn nieuwe taak begon en een vrolijke mevrouw die met iedereen meeleefde en altijd wel klaarstond met een grap of opbeurend woord.<BR/><BR/>Als een van de weinigen heb ik jullie dus vanaf het eerste begin meegemaakt en we hebben al die jaren samen op het Instituut gezeten. Zoals ik al zei is het moeilijk om die geschiedenis precies na te gaan. Toch zou het met een beetje goede wil en doorzettingsvermogen ongetwijfeld kunnen om de veranderingen die in die tijd hebben plaatsgevonden nauwkeurig te documenteren en de gebeurtenissen te reconstrueren – inclusief jaar en datum. Maar ik wil dat niet doen – het zou al gauw een vrije saaie opsomming worden van feitelijkheden, veel te lang duren en bovendien niet of nauwelijks recht doen aan de meer globale indruk over die periode en aan mijn gevoelens bij jullie afscheid. Ook zou ik te gauw zaken en namen van mensen die voor jullie ongetwijfeld van groot belang zijn vergeten en eveneens geen recht kunnen doen aan de persoonlijke herinneringen van degenen die jullie kortere of langere tijd hebben gekend en die hun eigen visie, hun eigen perspectief daarop hebben. Vergun me dus een zeer gekleurd en subjectief beeld te schetsen van die ongeveer 30 jaar met jullie en enkele observaties, herinneringen die zo bij me opkomen te laten passeren. En dan gaat het natuurlijk niet alleen om de anekdotes die al zo vaak verteld zijn - bij de koffie, op feestjes - dat ze min of meer een eigen leven zijn gaan leiden: Henny’s herinneringen aan De Plastiek Fabriek (en aan alle andere producties!), Ben’s verhalen over onze gezamenlijke strooptochten in de Makro waarvan ik nog altijd niet zeker ben wie van ons nu eigenlijk die pot uitjes liet vallen….. Ook gaat het niet echt om al die plezierige momenten die we in het kader van het werk met elkaar mochten delen: de play back shows, de congressen en bezoeken van buitenlanders waar jullie je altijd van je beste kant lieten zien, of de borrels en partijen waar pas in een zeer laat stadium jullie ware gevoelens ten opzichte van sommige personen naar boven kwamen … nee, ik zal geen namen noemen. En het gaat maar ten dele om de veranderingen in de structuur van jullie werk die zich langzamerhand hebben voltrokken – veranderingen die overigens niet altijd ten goede waren. Ik noem het gevecht voor het behoud van de kantine en van jullie tweeën als menselijk aanspreekpunt. Een gevecht dat we -samen met de studenten- vaker hebben moeten voeren. Ik noem ook het weghalen van het eigen initiatief en het uit handen nemen van het zelfstandig beheer van de keuken dat uiteindelijk heeft geresulteerd in geen verkoop van broodjes meer, in geen warme soep meer of een koud biertje, in stomme automaten in de hal en in het feit dat de laatste tijd jullie zelfs geen lamp meer zelf mochten indraaien. Ik vond en vind dit nog steeds verwerpelijk beleid dat de Universiteit van Amsterdam van zijn slechtste zijde laat zien. Maar uiteindelijk waren die veranderingen niet tegen te houden – het was misschien niemands schuld, niet eens bewust en resultaat van bureaucratische ingrepen die een grote organisatie als de onze nu eenmaal kenmerken. Zo schijnen die dingen soms te lopen en uiteindelijk denk ik dat het ook hier niet écht om gaat. Hoewel het natuurlijk op punten wel zou hebben geholpen om het anders te doen…. <BR/><BR/>Maar waar gaat het dan wel om? Uiteraard om de mensen die in die tijd jullie pad hebben gekruist. Om de studenten die zich elk jaar vernieuwden, maar die wel vaak lang bleven hangen en met velen van wie jullie een speciale band hebben opgebouwd. Om de stafleden die vaak nog veel langer bleven en deel uitmaakten van de instituutsfamilie: het is niet voor niets dat jullie soms geroemd worden als de vader en moeder van het Instituut. Maar ook die stafleden gingen toch vaak weer weg - met pensioen, naar een andere baan, naar een nieuwe werkplek aan de UvA – en dan kwamen er weer anderen voor in de plaats. Wat bleef waren jullie - en Hoessein. Je zou kunnen zeggen dat jullie al die jaren de spil vormden – de vaste kern waar de rest zo’n beetje omheen draaide.<BR/><BR/>Dit is dan zo ongeveer het moment in deze speech waarop ik zou moeten zeggen dat jullie onmisbaar, onvervangbaar zijn en dat jullie altijd herinnerd zullen worden voor jullie fantastische kwaliteiten. Ik ga dat niet doen. Niet omdat jullie kwaliteiten niet fantastisch zijn, maar wel omdat, vanuit het oogpunt van de universiteit als organisatie, niemand onmisbaar is en verandering nu eenmaal is ingebakken. En ook de herinneringen aan jullie zijn zeer persoonlijk – de mensen die hier op jullie afscheid zijn en de legio mensen die hier niet konden komen maar jullie wel in hun hart hebben gesloten zullen aan jullie blijven denken als die twee heel speciale mensen uit de Nieuwe Doelenstraat. Maar laten we ons geen illusies maken: slechts zeer weinigen van ons hebben meneer Schoos nog meegemaakt en datzelfde lot wacht ook jullie. Je kan dan de vader en moeder van het Instituut zijn en een speciale plaats in onze herinneringen innemen – uiteindelijk is dat beperkt en niet voor altijd. Het echte voortleven doen jullie natuurlijk ergens anders: bij je familie en je fantastische kinderen waarvan ik hoop dat jullie de komende jaren met meer tijd heel veel zullen genieten. <BR/><BR/>En daarmee ben ik dan aangeland op een veel persoonlijker vlak. Ik denk dat dat, voor mij althans, onze tijd samen heel bijzonder heeft gemaakt. Natuurlijk, het was in de eerste plaats een werkrelatie, maar dat nam niet weg dat er gaandeweg ook een persoonlijke band ontstond, dat onze levens elkaar op zeer belangrijke momenten raakten en dat we -zoals dat enigszins afgezaagd heet- lief en leed met elkaar hebben gedeeld. Jullie waren op mijn trouwen met Coosje, jullie hebben de geboorte van Lucas en Laurens meegemaakt en hebben ze - soms regelmatig dan weer met grotere tussenpozen- zien opgroeien, jullie waren aanwezig bij mijn promotie, jullie wisten waar we op vakantie gingen en over dingen die in de familie speelden, en jullie waren er op al die momenten dat ik ergens mee zat en het kwijt wilde, jullie waren er…. Jullie waren er altijd. Misschien is dat voor mij wel het allerbelangrijkste: jullie waren er. Dat was genoeg. Ik denk dat ik dat erg ga missen. Heel, heel veel dank daarvoor,<BR/><BR/>PeterAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-61257067719589707952007-10-09T15:03:00.000-07:002007-10-09T15:03:00.000-07:00Lieve Ben & Henny,De eerste keer dat ik het Univer...Lieve Ben & Henny,<BR/><BR/>De eerste keer dat ik het Universiteitstheater binnen liep, was ik blij dat ik een gezellige koffie kon halen. Jullie stonden daar klaar en lieten mij kennismaken met het persoonlijke karakter van Theaterwetenschap. Ik vond jullie een fantastisch duo en voelde me gelijk op m'n gemak. <BR/><BR/>Na die eerste keer kwamen er nog vele smakelijke momenten met uiteraard de laatste roddels. Zo vernam ik van Ben dat Mieke en Rob een relatie hadden gehad... Ik stond te flapperen met mijn oren. <BR/><BR/>Het waren die kleine gesprekjes met jullie, die gezellige koffie en liefdevolle broodjes die mij met een glimlach het UT lieten binnenlopen. Bedankt!<BR/><BR/>Ben & Henny, ik zal jullie nooit vergeten!<BR/><BR/>Veel liefs,<BR/>ElienAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-26807181230379790502007-10-09T07:20:00.000-07:002007-10-09T07:20:00.000-07:00Beste Ben en Henny,Weten jullie nog dat jullie voo...Beste Ben en Henny,<BR/><BR/>Weten jullie nog dat jullie voor Muziekwetenschap enige malen de catering deden van het studentencongres? Op die zaterdagen zat ik gezellig in de hal achter mijn tafeltje te genieten, niet alleen van jullie samenwerking (met af en toe van die plaagstootjes naar elkaar) maar ook van de onverstoorbaarheid waarmee door jullie werd gereageerd op verrassingen, zoals het gezelschap dat bijna een half uur te vroeg voor de lunch naar beneden kwam of de komst van ongenode (en ongewassen) gasten. Geweldig!<BR/><BR/>Hartelijke groeten!<BR/>MargaretAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6682221781743620964.post-28152247727353996992007-10-09T06:54:00.000-07:002007-10-09T06:54:00.000-07:00Het B&H-Effect.Komende uit Mainz, waar ik op het i...Het B&H-Effect.<BR/>Komende uit Mainz, waar ik op het instituut hooguit een dikke portier tegenkwam die mij - als het goed was - grommelend vertelde wat er de afgelopen dag alles was misgegaan met het kopieerapparaat of wie er weer viezigheden had achtergelaten op de gang was mijn eerste ontmoeting met Ben & Henny een soort van welkomstcadeau in Amsterdam, of beter gezegd: een weldaad. Dit wordt natuurlijk al door het effect voorbereid dat de deur van zelf opengaat als je er aan komt, want waar beland je dan rechtstreeks? In het koffiehok. En als je niemand kent en ook nog bijna op de trap bent gestruikeld en dan even erover nadenkt: wat nu? Waar ben ik? Waar moet ik na toe? Dan sta je ineens Henny's vriendelijke glimlach of Ben's vaderlijke vastberadenheid tegenover, en alle desoriëntatie blijkt te verdwijnen. Want wat je ook aan hun vraagt, het is geen probleem: een belangstellend woord, een kopje koffie of thee, en natuurlijk (maar dat besefte ik pas later) die legandaire ei-broodjes (ZONDER boter, maar wel met zout en peper) helpen er een handje mee om je helemaal op je gemak te laten voelen. Ik hoef niet verder erover uit te weiden dat dit natuurlijk niet alleen bij de eerste ontmoeting met de leerstoelgroep in Amsterdam gebeurde, maar uiteindelijk een effect van herhaling bleek te zijn: een effect die wij nu al van harte missen. Dus bij deze nog eens bedankt aan jullie van iemand die eigenlijk maar veel te kort van jullie weldaden mocht genieten. <BR/><BR/>KatiAnonymousnoreply@blogger.com